بسم الله الرحمن الرحیم

انسان جائزالخطاست!

خداوند در آیه ای که قبلاً براتون نوشته بودم ( سوره روم آیه 21 و 56 ) از مصونیت خطا چیزی نفرموده و یادآور این نکته نشده که با این مودت و رحمت فی مابین ، دیگر خطایی صورت نخواهد گرفت . پس این انتظار که همسر شما هیچ اشتباه و خطایی نخواهد کرد ، کاملاً غلط است چون ما انسانها غیر از انبیاء و ائمه معصومین علیهم السلام ممکن الخطا هستیم یعنی امکان دارد اشتباه کنیم . اگر دقت کنید متوجه می شوید که به جای جایز الخطا از ممکن الخطا استفاده کردم . جایز الخطا غلط مصطلحی است که متاسفانه همگی از این واژه استفاده می شود . اما خدا برای انجام دادن گناه  مجوز صادر نکرده که ما بگیم انسان جایز الخطاست چون به این معنی هست که ما می تونیم هر خطایی خواستیم انجام بدیم فقط به خاطر اینکه انسان جایز الخطاست . نه ..انسان چون معصوم نیست ممکن هست خطا کنه اما جایز به خطا نیست .

خوب .. پر واضح است راه مقابله با اشتباه ، باید کاملاً سنجیده شده  باشد و نباید عجولانه تصمیم گرفته و با تیرهای سهمگین خشم ، همسرمان – زن یا مرد – را آماج برخوردهای نامناسب قرار دهیم .

برای اینکه خوبی ، روز به روز بیشتر شود زن و مرد باید همدیگر را دوست هم و آنهم دوست جانی بدانند و اگر همدیگر را دوست جانی تلقی کنند شامل غزل حافظ علیه الرحمه می شوند که می گوید :

دانی که چیست دولت دیدار ، یار دیدن

در کوی او گدایی به خسروی گزیدن

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن

از دوستان جانی مشکل بود بریدن

خواهم شدن به بوستان چون غنچه با دل تنگ

و آنجا به نیک نامی پیراهنی دریدن

گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن

گه سر عشق باری از بلبلان شنیدن

بوسیدن لب یار اول ز دست مگذاز

کاخر ملول گردی از دست و لب گریزان

فرصت شمار صحبت کز این دو راهه منزل

چون بگذریم دیگر نتوان بهم رسیدن  ( غزلیات حافظ – غزل 385 )

در روایات هم در باب دوستی سخنان بسیار ارزنده و مهمی آمده است که ما به چند روایت بسنده می کنیم :

حضرت علی امیرالمومنین علیه السلام می فرماید : خوشی زندگی برای کسی که دوستی نداشته باشد نیست . ( شرح نهج البلاغخ ابن ابی الحدید – ج 20 – ص 317 – لا عیش لمن لا رفق له )

امام سجاد علیه السلام می فرماید : در وصایای خضر علیه السلام به حضرت موسی علیه السلام چنین آمده است : کسی با کسی دوستی نکرد مگر اینکه روز قیامت خدا با او دوستی کند . (هصال صدوق – ص 111 – ما رفق احد باحد فی الدنیا الا رفق الله عزوجل به یوم القیامه )

البته منظور این روایات  دوستی به عنوان  ملاطفت و محبت آمده است و اصولاً دوستی واقعی به این است که در دل محبت کافی از دوست داشته باشی و به قول معروف مهر اودر دلت نشسته باشد .

عایشه از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل می کند که حضرت فرمود : وقتی خداوند به اهل خانه ای خیری فرماید بر آنها باب دوستی را وارد می سازد .

ازثمره های رفاقت این است که حتی دشمنان نیز دوستدار انسان می گردند همانطور که در روایت آمده : رفق المره و سخاؤه  یحببه الی اعدائه